سفرنامه آفریقای جنوبی و آبشار ویکتوریا – قسمت اول (اطلاعات کلی)

شاید این مطالب برایتان مفید باشد

سفرنامه آفریقای جنوبی – قسمت ششم (سایمونز تاون، آرامش بی‌نهایت)

27 می, 2016

سفرنامه آفریقای جنوبی – قسمت پنجم (خداحافظی با کیپ تاون)

29 ژانویه, 2016

سفرنامه آفریقای جنوبی – قسمت سوم (گشت و گذار در کیپ تاون)

24 جولای, 2015

سرانجام پس از مدتی سرگردانی و تردید در مورد مقصد مسافرت به اتفاق دو نفر از دوستان، «آفریقای جنوبی» را به عنوان مقصد انتخاب کردیم.

سفر به دیاری که تا نروی و نبینی نمی‌توانی این همه زیبایی را در کنار هم تجربه کنی. زیبایی طبیعت و شهر در کنار زیبایی صداقت و نظم مردم. سفری که با دلهره آغاز شد و با خاطره‌ای خوش به پایان رسید.

ایمنی و امنیت:

وقتی که سایت‌های خارجی را در مورد سفر به آفریقای جنوبی مطالعه می‌کردم، اولین موضوعی که به طور هشدار گونه به آن پرداخته شده بود، موضوع قتل و جنایت و زورگیری در این کشور بود. بر اساس آمار و نه آن چیزی که من به طور مستقیم دیدم، آفریقای جنوبی در بین کشورهای جهان از نرخ بسیار بالایی در مورد قتل و تجاوز و جنایت برخوردار است. این مسئله باعث شده بود که حتی در میانه برنامه‌ریزی به نحوی نیز پشیمان شوم و بخواهم قید سفر را بزنم. خب دو نفر دیگر را با خود هم‌سفر کرده بودم و نه می‌شد به این سادگی موضوع امنیت را نادیده گرفت و نه می‌شد که سفر را کنسل کرد.

بی‌عدالتی به عنوان میراث شوم آپارتاید از آفریقای جنوبی یک کشور دو قطبی با شکاف طبقاتی بسیار بالا ساخته است و همین دلیل باعث بروز خشونت‌های اجتماعی فراوانی در میان این کشور شده است که به دلیل وجود آزادی مطبوعات، هیچ‌گونه سانسوری در مورد گزارش آن اعمال نمی‌شود و خیلی شاید بیش از حد لازم در معرض توجه قرار دارد.

من زمان بسیار زیادی را به مطالعه در این مورد اختصاص دادم و فیلم‌های زیادی دیدم که هر کدام به نحوی بیم و یا امید را در دل من زنده می‌کرد. در این میانه یک روز در اخبار بی‌بی‌سی ماجرای زورگیری در مقابل دوربین زنده تلویزیون را دیدم که بسیار نا امید کننده و دلهره آور بود.

در میان فروم‌ها و سایت‌های مختلف توریستی هم خیلی زیاد به این موضوع پرداخته شده بود. نتیجه‌گیری کلی من این بود که وقتی که شهری مانند کیپ‌تاون در کنار شهرهایی مانند پاریس و پراگ در رتبه دهمین شهر مقصد مسافرت توریستی از طرف سایت معتبر Tripadvisor معرفی می‌شود (این‌جا)، این شهر نمی‌تواند شهر نا امنی حداقل برای توريست‌ها محسوب شود. یکی از مطالب خوب در مورد ایمنی و امنیت در شهری مانند کیپ‌تاون را می‌توان در سایت لونلی‌پلنت مشاهد کرد. مشخص است که نتیجه‌گیری من اطمینان به شرایط امنیتی آفریقای جنوبی بوده است، چرا که در حال نوشتن سفرنامه آن هستم! به یقین سفر به آفریقای جنوبی سفر امن و خاطر انگیزی خواهد بود اگر:

1. ترس بیش ‌از حد به خود راه ندهید و بدانید که در بسیاری از شهرهای آمریکا نرخ قتل و جنایت بیش‌تر از آفریقای جنوبی است. منتهی آن‌جا اسم آمریکا را دارد و این‌جا اسم آفریقا!
2. به رسانه‌های خبری و سایت‌های وزارت امور خارجه کشورهای خیلی پيشرفته اعتماد نکرده و مطابشان را خیلی باور نکنید. نظر آن‌ها این است که هیچ جای جهان امن نيست، جز کشور خود آن‌ها
3. به شهرک‌های فقیرنشین و زاغه نشین‌های اطراف شهرها و ناحیه‌های نا امن نروید. (اصولن کسی هم آن طرف‌ها کاری ندارد و لازم نيست چهره خشن فقر را در آفریقا ببینید)
4. بدانید که دولت آفریقای جنوبی بیش از شما مراقب امنیت شما در مراکز توریستی است. صدها پليس مخفی و دوربین مدار بسته پيشرفته به صورت شبانه‌روزی امنیت مناطق توریستی را به طور بسیار خوب مدیریت می‌کنند.
5. به پليس و نیروهای امنیتی اعتماد کنید. پليس به صورت قابل اعتماد و بسیار خوش‌برخورد هميشه راهنما و یاور شماست.
6. مناطق مختلف شهر را بشناسید و در صورت امکان از نقشه‌های امنیتی مانند این استفاده کنید.

علاوه بر این موارد، به طور کلی در هر سفر خارج از کشور و حتی داخل کشور، رعایت این موارد به حفظ امنیت شما کمک خواهد نمود:

1. برای رفت و آمد به طور مشخص از تاکسی‌های رسمی و یا تورهای معتبر استفاده نمایید.
2. در تاریکی شب به صورت تنها در خیابان قدم نزنید. (همین چند وقت پيش بود که در میدان آزادی دیدم که مرد تنهایی در ساعت 11 شب، با زورگیری مواجه شده بود)
3. هوشیاری خود را حفظ کنید و مانند یک آدم گیج رفتار نکنید.
4. حواستان به وسایل مهم خود به خصوص در اماکن شلوغ باشد.
5. با پول و جواهرات و موبایل و دوربین و ساعت‌های گران‌قیمت خود جلب توجه نکنید. عادی باشید!

با رعایت این موارد در آفریقای جنوبی برای ما به طور مشخص حتی یک مورد از احساس نا امنی (و نه خود نا امنی) نیز پيش نیامد. احساس نگرانی اولیه باعث شده بود که در هواپیما هم با یکی از شهروندان کیپ‌تاون در این مورد صحبت کنم که به نظر می‌رسد چندان این موضوع برای او خوشایند نبود و به من گفت مطمئن باش که کيپ‌تاون از کشور شما امن‌تر است! البته او فرق بین ایران و عراق را چندان نمی‌دانست!

مسئله دوم که آفریقای جنوبی را برای مقصد مسافرتی مورد تردید قرار می‌داد این بود که آفریقای جنوبی با درصد ابتلای حدود بیست درصد جمعیت خود به ویروس ایدز (HIV). در بالای آمارهای جهانی قرار دارد. خب قرار نبود که ما رفتار پرخطر جنسی در آن کشور داشته باشیم و از این لحاظ از خود مطمئن بودیم! از آن‌جا که HIV بیش‌تر در میان سیاه‌پوستان و مناطق روستایی رواج دارد، خود باعث کاهش خطر ابتلا به آن برای توريست ها می‌شود! مسئله دیگر هم این بود که نظام بهداشتی و درمانی آفریقای جنوبی یک نظام با استانداردهای بالا و هم‌طراز کشورهای آمریکای شمالی و اروپا محسوب می‌شود و در صورتی که به هر دلیل نیاز به خدمات بیمارستانی و یا حتی تزریق و انتقال خون پيش می‌آمد،  نگرانی از انتقال ویروس ایدز وجود نداشت.

و در نهایت سومین خطری که می‌تواند مسافران آفریقای جنوبی و زیمبابوه را تهدید کند، وجود مالاریا در مناطق جنگلی و خارج از شهر می‌باشد. حتما می‌دانید که در میان موجودت زنده، پشه آنوفل (پشه ناقل بیماری مالاریا) بعد از خود انسان! بیشترین نقش را در کشتن انسان‌ها داشته است. در ابتدا با مراجعه به مرکز بهداشت به ما داروی کلروکین داده شد که بعد از مدتی متوجه شدیم که انگل مالاریا به خصوص در آفریقای جنوبی و زیمبابوه به این دارو مقاوم شده است و این دارو اثر مثبتی ندارد. بنابراین در ابتدای سفر داروی مالارون را از داروخانه‌های آن‌جا تهیه کردیم که البته 15 عدد از آن با توجه به طول سفر حدود 135هزار تومان هزینه بر می‌داشت که چاره‌ای جز خرید آن نبود. پيش از سفر توصیه شده بود که در آن مناطق حتمن از لباس آستین بلند و هم‌چنین پمادها و اسپری‌های ضد پشه استفاده شود تا پشه‌های آنوفل بدجنس به شما نزدیک نشوند. اما واقعیت چیز دیگری بود. به دلیل خنکی نسبی هوا به خصوص از غروب تا طلوع خورشید، تعداد پشه‌ها در حداقل خود قرار داشت. آن‌جا تعداد زیادی از خانم‌ها و آقایان را دیدم که با لباس‌های بی‌آستین و یا شلوارک در تردد بودند. به طور اصولی خود آن‌ها که قرار نبود هر روز قرص مالارون با عوارض جانبی و هزینه بالا مصرف کنند. در صحبت با آن‌ها دریافتم که چه در آفریقای جنوبی و چه در زیمبابوه میزان ابتلا به مالاریا کاهش زیادی داشته است (گرچه هنوز وجود دارد) و تنها چیزی که باید مورد استفاده قرار گیرد استفاده از پمادها و اسپری‌های ضد پشه و حشرات بد است که به Repellant مشهور هستند و به وفور در مغازه‌ها و حتی هتل‌های درجه بالا وجود دارد. البته هتل‌ها (یی که ما رفتیم) به پشه‌بند و احیانا اسپری حشره‌کش هم مجهز می‌باشند که احتمال پشه خوردگی را به صفر نزدیک می‌کند.

با این فرضیات بود که برنامه‌ریزی برای سفر شروع شد. در میانه برنامه‌ریزی، آبشار ویکتوریا در کشور زیمبابوه (همسایه شمالی آفریقای جنوبی) نیز نظر ما را جلب کرد. واقعیت این است که دیدن آبشار خود به تنهایی چندان به صرفه و قابل توجیه نيست (مگر آن‌ که برنامه‌های مستقل دیگری برای زیمبابوه و یا زامبیا پيش بینی شود). با این تفاصیل بود که بازدید از آبشار ویکتوریا نیز به برنامه سفر اضافه شد و در نهایت برنامه سفر به صورت زیر طراحی شد:

1. پنج روز کيپ تاون و مناطق اطراف آن (جاذبه‌های توریستی شهری و طبیعی اطراف)
2. سه روز اطراف پارک ملی کروگر (برای دیدن حیات وحش) و جاذبه‌های گردشگری اطراف آن شامل دره رودخانه بلاید و پنجره خدا!
3. چها روز زیمبابوه و بازدید از شهر و آبشار ويکتوریا

این میان دو توقف ترانزیتی کوتاه مدت هم در ژوهانسبورگ داشتیم.  از نظر من ژوهانسبورگ یک شهر شلوغ و کم جاذبه و البته تا حدی با سطح امنیتی پایین‌تر از کيپ‌تاون محسوب می‌شود. این را اهالی کيپ‌تاون هم زیاد می‌گفتند و البته به نظرم کمی هم رقابت شهری در آن موثر بود.

بازدید از موزه آپارتاید و معدن طلا از اقدامات قابل توصیه در ژوهانسبورگ است که ما موفق به انجام آن‌ها نشدیم. خرید از منطقه گران‌قیمت سندتون (Sandton) هم به شدت باید مورد پرهیز باشد که البته ما آن را انجام دادیم!

برای سفر به آفریقای جنوبی از هواپیمایی قطر استفاده کردیم که با توجه به تخفیف ارائه شده، هزینه بلیط‌های رفت و برگشت نفری دو میلیون هشتصد هزار تومان شد. پروازهای داخلی و پرواز به زیمبابوه را هم با هواپیمایی خوب و مطمئن آفریقای جنوبی انجام دادیم که از استاندارد بالایی برخوردار است و با وجود رقبایی مانند هواپیمایی  Comairتحت مالکیت بریتیش ایرویز، به عنوان برترین خطوط هواپیمایی قاره آفریقا شناخته می شود.

برای انتخاب و رزرو هتل‌ها و مسافرخانه‌ها از دو سایت معتبر www.tripadvisor.com و booking.com استفاده کردیم که به اعتقاد من مطالعه ترکیبی هر دو سایت و حتی سایت‌های دیگر می‌تواند یک ارزیابی کلی در مورد هتل را به وجود بیاورد. سفر ما از نظر اقامت تا حدی سفری لوکس ولی در حد هتل‌ها و مسافرخانه‌های چهار ستاره به نسبت کوچک و خانوادگی محسوب می‌شد. در این گونه هتل‌ها سادگی و صمیمتی وجود دارد که هیچ‌گاه در هتل‌های بزرگ رسمی وجود ندارد. با این‌حال اگر کسی هم بخواهد بی‌خیال صبحانه هتل شود و یا توقعات خود را از تمیزی محل اقامت کاهش دهد و به طور مطلق به خود سفر و جاذبه‌های آن فکر کند گزینه‌های اقتصادی مناسبی با یک دوم هزینه برای انجام این سفر وجود دارد. اگر کسی هم بخواهد به هتل‌های بزرگ آن‌چنانی هم برود، می‌‌شود هزینه اقامت را تا چند برابر افزایش داد و لذتش را برد (که به نظر من لذتی نیز ندارد)

سفر به آفریقای جنوبی برای ایرانی‌ها نیازمند ویزای سفارت می‌باشد که علاوه بر فرم پر شده سفارت، بلیط هواپیما، تایید اقامت در هتل‌ها، برنامه‌سفر و موجودی و گردش بانکی به نحوی که سفارت را مجاب کند که از پس مخارج سفر بر می‌آیید نیاز می‌باشد. سفارت آفریقای جنوبی سفارت خوبی است که با توجه به تعداد کم متقاضیان سفر به آن کشور، لازم نيست زمان زیادی صرف معطلی در سفارت کنید. مدت زمان صدور ویزا پنج روز کاری است.

سفر به زیمبابوه هم نیازمند ویزا است که ایرانی‌ها باید پيش از ورود به آن کشور مجوز دریافت ویزا را از محل این سایت دریافت کنند. اگر هم مانند ما نیازمند ویزای دوبار ورود به آفریقای جنوبی هستید، مجوز ویزای زیمبابوه برای سفارت آفریقای جنوبی هم مورد نیاز است.  من دوست داشتم که برای دیدن آبشار ویکتوریا از همه جهت و انجام برخی از تفریحات و حتی اقامت ارزان‌تر به زامبیا هم که در آن سوی آبشار قرار دارد می‌رفتیم. اشتباه کرده بودیم و ویزای ما به زیمبابوه یک بار ورود بود و امکان رفت و برگشت به زامبیا را نداشتیم. به نظرم می‌رسد که می‌شد در بدو ورود به زامبیا، ویزا را دریافت کرد، گرچه این کشور با ایران روابط دیپلماتیک ندارد و در این زمینه همه چیز با ابهام روبرو بود.

زمان سفر به آفریقای جنوبی و زیمبابوه هم باید همواره مورد توجه باشد. این دو کشور در نیم‌کره جنوبی قرار دارند و فصل‌های آن‌ها بر عکس ما در نیم‌کره شمالی می‌باشد. سفر از ابتدای ماه می تا پایان ماه سپتامبر (پاییز و زمستان) برای دیدن حیات وحش و انجام تورهای سافاری بهترین زمان می‌باشد. این زمان فصل خشک محسوب می‌شود و کاهش حجم آب باعث می‌شود که حیوانات عزیز در جستجوی آب به این طرف و آن طرف بروند و اطراف حوض‌چه‌های آب (Water Hole) برای ما انسان‌ها قابل جستجوتر باشند. در حالی‌که این زمان برای تورهای شهری، آفتاب گرفتن در ساحل و دیدن مناظر دور دست، با محدودیت‌های خاص خود مانند ابری بودن هوا و یا سردی صبح‌گاهی و شبان‌گاهی روبرو است و اگر کسی تمایل دارد ذائقه سفر او، جاذبه‌های شهری باشد، شاید اواخر تابستان آن‌ها زمان مناسب‌تری برای سفر محسوب شود.

قسمت دوم